image
hl1
PIĄTEK 16.04.2021 R.

 

 1. Film edukacyjny  ” Szukam Mamy”.

 

 

2.  Rozmowa na temat wiosennych prac na wsi.

• Karta pracy, cz. 4, s. 10.

Oglądanie strony gazety ze zdjęciami przedstawiającymi prace na wsi. Określanie, co to za prace. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną łopatę więcej niż w poprzednim.

Pole

Na polach rozpoczęły się prace: orka, bronowanie kultywatorami gleby oraz jej wałowanie, a następnie siew i sadzenie roślin.

− Dawniej nie było traktorów. Co wykorzystywano do prac polowych?

− Co robią ludzie w ogródkach? Co jest im potrzebne do pracy?

Sad

W sadzie wiosną (w marcu) właściciele przycinają gałęzie drzew i krzewów, opryskują drzewa, bielą wapnem ich pnie.

− Dlaczego są wykonywane takie prace?

Zwierzęta wiejskie

Rolnicy przez cały rok codziennie muszą dbać o zwierzęta. Np. krowy muszą być dojone kilka razy dziennie.

− Czy praca rolnika jest łatwa?

• Oglądanie obrazków narzędzi ogrodniczych. Obrazki narzędzi ogrodniczych. Dzieci oglądają obrazki narzędzi ogrodniczych: grabi, wideł, łopaty, motyki, sekatora, konewki. Dzielą ich nazwy na sylaby i niektórych  na głoski. (Nie dzielimy na głoski nazw: konewka, widły, grabie).

Określają, do czego służą kolejne narzędzia.

 

3 .Karta pracy, cz. 4, s. 11.

Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie samodzielnie  lub z pomocą rodzica ich nazw. Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej niż w poprzednim.

 

4. Zabawy na świeżym powietrzu.  Spacer – przyglądanie się pracom w przydomowych ogródkach.

 

5.  Zabawa metodą opowieści ruchowej – W ogrodzie.

Dzieci wybrały się do ogrodu na zaproszenie ogrodnika Macieja (w roli ogrodnika rodzic). Witają się z ogrodnikiem i rozpoczynają oglądanie ogrodu.

Dzieci: Wąchają kwiatki, wykonują przysiad, skłon głowy w przód i głęboki wdech nosem, a wydech – ustami, biegają po alejkach, wyciągają ramiona w bok, naśladując motyle. rytmicznie podnoszą je i opuszczają.

Ogrodnik Maciej prosi dzieci o pomoc przy sadzeniu.

Dzieci: Sadzą rośliny, wykonują siad klęczny, naśladują czynności: kopania, sadzenia, przysypywania roślin ziemią, myją ręce po pracy, stają w rozkroku, wykonują lekki skłon tułowia w przód, pocierają dłońmi o siebie,podlewają posadzone rośliny. poruszają się po wyznaczonym miejscu ogrodu przedszkolnego i naśladują podlewanie.

Ogrodnik chwali dzieci za dobrze wykonaną pracę i dziękuje za pomoc, podając dłoń każdemu dziecku.

 

6.  Kolorowanie rysunku Praca w ogrodzie.

Dla dziecka: wyprawka, karta M, kolorowanka „Praca w ogrodzie”, kredki.

 

CZWARTEK 15.04.2021 R.

 

 

Temat: Na podwórku.

 

 1.  Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta; wyjaśnienie ich znaczenia.

Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała.

Zapomniał wół, jak cielęciem był.

Koń ma cztery nogi i tak się potyka.

Pasuje jak wół do karety.

Nie kupuj kota w worku.

 

2. Zabawa ruchowa z elementem ortofonicznym – Głosy zwierząt.

Piosenka „Na podwórku”, obrazki zwierząt (mogą być w książce)

Dziecko porusza się po pokoju w rytmie muzyki. Na przerwę w grze rodzic pokazuje obrazek zwierzęcia, a dziecko naśladuje jego głos, odpowiednio modelując swój głos. Zwierzęta dorosłe naśladuje grubym głosem, a młode – cienkim.

 

 

3. Karta pracy, cz. 4, s. 9.

Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich śladami. Czytanie z nauczycielem (lub samodzielnie) nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt w odpowiednich miejscach.

 

4.  Ćwiczenia poranne.

Dziecko jest kurczątkiem. Swobodnie porusza się w różnych kierunkach. Na hasło: Uwaga, kot! ucieka do kurnika (wyznaczonego miejsca ), wydając odgłosy: pi, pi, pi. Hasło: Nie ma kota, jest sygnałem do ponownego wykonywania ruchów.

• Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Kaczuszki szukają ziarenek.

Dziecko jest kaczuszą. Chodzi po pokoju małymi krokami, kołysząc się na boki; co pewien czas wykonuje skłony tułowia w przód – zbiera ziarenka – i prostuje się.

• Ćwiczenia tułowia – skłony – Kogut zasypia.

Dziecko w siadzie klęcznym, wykonuje skłon tułowia w dół, z dotknięciem głową kolan – kogut chowa głowę w piórka. Potem powoli prostuje się i ustawia głowę prosto.

• Ćwiczenie równowagi – Na grzędzie.

Dziecko jest kurką. Przechodzi, stawiając nogę za nogą, po sznurku (lini), tak aby z niego nie spaść.

• Zabawa uspokajająca – Na podwórku.

Dziecko  maszeruje po obwodzie koła z rytmicznym klaskaniem i powtarzaniem rymowanki: Na podwórku jest wesoło, wiele zwierząt chodzi w koło. Ko, ko, ko i kwa, kwa, kwa, niech zabawa dalej trwa.

 

5.  Podział nazw zwierząt ( z wiejskiego podwórka) na sylaby i na głoski.

. Zdjęcia/obrazki zwierząt.  Dziecko nazywa przedstawione na nich zwierzęta. Dzieli ich nazwy na sylaby i na głoski .

obrazki: kura, kogut, owca, baran, krowa, byk, kot, koza.

 

6.  Zabawa Co to za zwierzę?

Określanie przez rodzica cech danego zwierzęcia, bez podawania jego nazwy. Odgadywanie nazw zwierząt przez  dziecko.

Np. To zwierzę ma białe pióra, długą szyję i woła: Gę, gę. (gęś)

To zwierzę pilnuje podwórka i mieszka w budzie. (pies)

 

7.  Dopowiadanie skojarzeń.

Rodzic mówi nazwę zwierzęcia, a dziecko dopowiada kojarzące się z nim słowo (z wierszy, z bajek, opowiadań).

Np. kaczka – dziwaczka

kaczątko – brzydkie

koza (kozucha) – kłamczucha

kot – Filemon

kurka – Czubatka

 

8. Ćwiczenia klasyfikacyjne

 Gdzie mieszkają zwierzęta?

Obrazki domów zwierząt. Rodzic pokazuke obrazki domów (Internet), w których mieszkają zwierzęta. Dziecko wspólnie z rodzicem je nazywa.

(stajnia – koń; obora – krowa; kurnik – kura, kogut; buda – pies; gołębnik – gołąb).

 

 

Co jedzą zwierzęta?

Obrazki przedstawiające pożywienie zwierząt z wiejskiego podwórka. Dzieci nazywają pokarmy przedstawione na obrazkach (marchew, kapusta, mleko, ryby, trawa, kości, mięso, siano, ziarna zbóż, groch, orzechy). Potem układają (lub np.łączą liniami na kartce )przy obrazkach określonych pokarmów sylwety zwierząt, które się nimi żywią.

Np. ziarna zbóż – kura, koń, kaczka, gęś; marchew, kapusta – królik; mleko, ryby – kot; trawa, siano – krowa, owca, koza, koń; kości, mięso – pies.

 

9.  Po co hodujemy zwierzęta? – ćwiczenia i zabawy.

•Zabawa Co nam dają zwierzęta?

Obrazki: kury, owcy, krowy, pszczół, gęsi, jajek, miodu, jogurtu, sera, wełny, pióra, poduszki.

Rodzic układa na dywanie,  obrazek zwierzęcia z wiejskiego podwórka (kury, owcy, krowy, gęsi, pszczół).  Dzieci nazywają przedstawione na nich zwierzęta i zastanawiają się, co one dają człowiekowi.

Rodzic pokazuje drugą grupę obrazków (jajka, miód, mleko, jogurt, ser, wełna, pióra, poduszka).

Dzieci nazywają produkty pochodzące od zwierząt i umieszczają obrazki w obręczach, przy zdjęciach odpowiednich zwierząt.

• Burza mózgów – Co można zrobić z tych produktów?

Rodzic podaje nazwę produktu otrzymanego od zwierząt, a dzieci mówią, do zrobienia czego można go wykorzystać. Np. jajka – ciasto, kanapki, sałatka… mleko – ser, budyń, jogurt… pióra – poduszka, pierzyna… wełna – szalik, sweter, czapka…

 

10. Wykonanie makiety wiejskiego podwórka.

 

• Omówienie przez dzieci wyglądu wiejskiego podwórka.

− Jakie budynki powinny się tam znaleźć?

− Jakie zwierzęta tam spotkamy?

 

•• Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Kolorowe czasopisma, kredki, zdjęcia/obrazki zwierząt z wiejskiego podwórka, tekturki, kleje, plastelina, zielone farby, pędzelki, prostokątny kawałek styropianu, papier kolorowy, bibuła, wykałaczki.

 

• Dzieci wycinają z kolorowych czasopism obrazki/zdjęcia zwierząt, które można spotkać na wiejskim podwórku (lub je rysują). Wskazane ulepienie wybranych przez dziecko zwierzątek z plasteliny.

• Dzieci przyklejają obrazki/zdjęcia na tekturkach i umocowują je plasteliną do tekturowych podstawek.

• Rodzic przygotowuje prostokątny kawałek styropianu lub kartonu (może być kartka z bloku technicznego), dziecko maluje go zieloną farbą – będzie to podstawa naszej makiety.

• Dzieci oklejają pudełka kolorowym papierem – otrzymują zabudowania gospodarcze, dom gospodarza. Rysują na nich drzwi, okna i tp.

• Wspólne (dziecko z pomocą rodzica) komponowanie  makiety na styropianie- kartonie, ozdabianie elementami wykonanymi z bibuły (np. rośliny, staw) lub z wykałaczek (płot).

 

11.  Zabawy na świeżym powietrzu. Spacer – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.

 

12.  Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Literyi liczby, cz. 2, s. 69.

Czytanie zadań. Wpisywanie odpowiednich liczb.

 

13. Zwięrzęta hodowlane i ich dzieci –  film edukacyjny.

 

Środa 14.04.2021 r.

Temat: Tyle stóp, tyle kroków.

 

 1. Karta pracy, cz. 4, s. 6.

 

Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach.

Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi.

Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli. Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony.

Podział na sylaby i na głoski nazw zwierząt z wiejskiego podwórka.

 

2.  Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej Podwórkowa awantura.

Kura gdacze, kaczka kwacze –

goni kurę mokrą raczej.

Gęś też syczy, kogut pieje.

Gwałtu! Rety! Co się dzieje?

Ryczy krowa, świnia kwiczy,

a indyk się rozindyczył.

Kot mysz goni, głośno miauczy.

– Dość awantur! Już wystarczy!

Tak pies Burek głośno szczeka

i już słychać go z daleka.

Koza meczy:

mee, mee, mee…

– Czego psisko mądrzy się?

Dla ochłody – wiadro wody

poleją na głowy, brody!

Wyszły z mody awantury!

A sio, gęsi, a sio, kury! –

Powiedziała, co wiedziała,

białą brodą pokiwała,

pochyliła nisko rogi.

– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!

Awantura się skończyła,

bo ta koza groźna była.

Rodzic wyjaśnia niezrozumiałe zwroty, a następnie pyta:

− Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?

− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło?

 

Rodzic zwróca uwagę na głosy, jakie wydawały zwierzęta.

 

3.  Utrwalanie refrenu piosenki Na podwórku . Nauka zwrotek.

(tekst piosenki  w zadaniach z dnia 12.04)

 

4.  Opowieść ruchowa przy muzyce – Wycieczka na wieś.

Nagranie wesołej melodii, bębenek (lub inny instrument).

Nadeszła wiosna. Na wsi jest zielono i radośnie. (Dzieco maszeruje w wesołej melodii). Odwiedzamy wiejską zagrodę. Straszny tutaj gwar. Widać domowe zwierzęta: owce, krowy, świnie, kaczki, gęsi, kury, indyki. (Rodzic wymienia nazwy gatunków zwierząt, dziecko naśladuje ich charakterystyczne głosy). Patrz, przyfrunęły bociany. Wysoko na dachu domu mają swoje gniazdo. (Dziecko robi daszek nad oczami, spogląda w górę. Następnie w rytmie bębenka porusza się, naśladując charakterystyczne ruchy i klekot bociana). Za płotem gospodarstwa widać pole. Rośnie na nim zboże. Zamieniamy się w trawy i kłosy zbóż. (Dziecko przechodzi do przysiadu, słychać ciche dźwięki bębenka. Na hasło: Rośniemy, dźwięki stają się coraz głośniejsze, dziecko powoli wstaje). Na łące pojawiają się zające. Małe zajączki chcą się bawić. Chowają się w trawie. Widać ich duże uszy. (Charakterystyczny rytm bębenka zachęca do podskoków – dziecko naśladuje ruchy zajączków. Ponownie słychać nagranie wesołej melodii). W ogrodach kwitną piękne kwiaty, ich kielichy otwierają się do słoneczka. (Unosi ręce w górę, naśladuje otwierające się do słońca kielichy kwiatów). Za domem jest sad. Przez chwilę odpoczniemy w cieniu drzew, słuchając świergotu ptaków. (Dziecko kładzie się na plecach. Umieszcza ręce na przeponie i miarowo oddycha).

 

5. Ćwiczenia poranne  🙂

– dla tych , którzy jeszcze nie potrafią 🙂

 

6 . Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości.

• Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary.

Osiem (długich) pasków papieru w dwóch różnych kolorach.

Rodzic układa ze z pasków dwie drogi (każda składa się z czterech pasków w tym samym kolorze,

np. droga czerwona i droga żółta).

• Dwie drogi równoległe. Rodzic pyta:

− Czy obie drogi mają taką samą długość?

 

Jedna z dróg zakręca.

− Czy teraz drogi mają taką samą długość?

− Dlaczego uważasz, że czerwona droga jest dłuższa?

 

Rodzic wraca jeszcze raz do pierwszego przypadku.

− Czy drogi mają taką samą długość?

− Dlaczego tak uważasz?

Jedna z dróg zakręca.

− Czy drogi nadal mają taką samą długość?

− Jak można udowodnić, że są tej samej długości?

(Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery paski, tylko przesunięte).

 

•  Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą.

Dziecko mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.

− Dlaczego wyszły nam różne wyniki?

− Czy nasze stopy są jednakowej długości?

• Mierzenie długości dywanu krokami.

Dziecko i rodzic mierzą długość dywanu krokami,  głośno liczą.

− Dlaczego wyszły nam różne wyniki?

− Z czym jest związana długość naszych kroków? (Ze wzrostem).

• Pokaz linijki, miarki krawieckiej ( w miarę możliwości – jeżeli nie posiadacie Państwo np. miarki krawieckiej , proszę pokazać dziecku na zdjęciu w internecie)

Rodzic z dzieckiem mierzą linijką długość małego dywanu.

 

7.  Karta pracy, cz. 4, s. 7.

Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić. Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzeciego kurczęcia, licząc od prawej strony.

 

8.  Zabawa bieżna Jaskółki (przewodnik, cz. 4, s. 153).

Na ziemi leży poduszka .  Na poduszce (gniazdku) siedzi dziecko (jaskółka). Na sygnał jaskółka wylatują z gniazd i krąży w różnych kierunkach.

Na zawołanie: Burza – jaskółka wracają do swoich gniazd.

 

9.  Ćwiczenia gimnastyczne. (potrzebna gazeta)

• Dziecko biega potrząsając gazetą trzymaną oburącz w górze. Na klaśnięcie i zapowiedź: Burza, zatrzymuje się i – przyjmując dowolną pozycję – chroni się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę.

• Staje w rozkroku, trzymając oburącz złożoną gazetę – w skłonie w przód wymachuje gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach prostuje się i potrząsa gazetą w górze.

• Wykonuje klęk podparty, dłonie mają na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opada tułowiem w przód, dotyka gazety brodą i powraca do pozycji wyjściowej.

• W leżeniu przodem – unosi gazetę trzymaną za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmucha na gazetę i wprowadza ją w ruch.

• Kładzie gazetę na podłodze, zwija ją po przekątnej w rulonik i przeskakuje przez nią bokiem z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego.

• W staniu, gazetę zwiniętą w rulonik trzyma za końce, z przodu – przekłada nogę przez rulonik, wytrzymuje w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejście do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonać prawą nogą i lewą nogą, na zmianę).

• Ugniata gazetę tak, aby powstała kulka (piłka) – rzuca kulką i chwyta ją w miejscu, w chodzie, w biegu; rzuca i chwyta, wykonując dodatkowe zadania, np.: przed chwytem wykonuje klaśnięcie, dotyka ręką podłogi, robi rękami młynek, wykonuje obrót itp.

• W leżeniu przodem – przetacza kulki z ręki do ręki, podrzuca kulki oburącz, jednorącz.

• Maszeruje z kulką na głowie.

• Ćwiczenia korektywne i uspokajające.

• Dziecko maszeruje we wspięciu na palcach, z kulką na głowie i przechodzi do siadu skrzyżnego.

• W siadzie skrzyżnym – wykonuje skręty głową w prawo, w tył i w lewo, w tył.

• W siadzie podpartym, kolana ma rozchylone, kulka położona między stopami – podrzuca kulkę  stopami, chwyta rękami.

• W marszu, kulka trzymana w dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wykonuje wdech nosem i próbuje zdmuchiwać kulkę z dłoni.

 

10. Karta pracy, cz. 4, s. 8.

Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach . Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.

 

11. Spacer lub zabawy na świeżym powietrzu – obserwowanie przyrody.

 

12.  Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 68.

Czytanie tekstu przez dziecko.

Odszukiwanie zdjęć zwierząt i naklejanie ich w odpowiednich miejscach.

 

WTOREK 13.04.2021 r.

 

Temat dnia: Uparty kogut.

 

1. Słuchanie piosenki Na podwórku (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk). Rozmowa na temat piosenki.

 

https://www.mac.pl/piosenki/piosenki-olekiada#npbb

 

(proszę się zalogować, wejść w zakładkę RODZIC, następnie WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE i PIOSENKI I MULTIMEDIA, dalej NOWE PRZYGODY OLKA BB +, płyta fioletowa nr 2)

 

I. Na podwórku na wsi

jest mieszkańców tyle,

że aż gospodyni

trudno zliczyć ile.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki,

i indyki, i indyczki.

Jest tu kwoka z kurczętami,

mama kaczka z kaczętami.

Piękny kogut Kukuryk

i kot Mruczek,

i pies Bryś.

Więc od rana słychać wszędzie: kukuryku, kwa, kwa, gę, gę,

hau, hau, miau, miau, gul, gul, gul –

podwórkowy chór.

 

II. Koń kasztanek w stajni,

a w oborze krowa,

tam w zagrodzie owce

i brodata koza.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

III. A tu są króliki:

i duże, i małe,

łaciate i szare,

i czarne, i białe.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

Rodzic zadaje dzieciom pytania dotyczące tekstu piosenki.

− Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?

− Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?

Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów, które wydają wymienione w piosence zwierzęta.

• Określanie budowy, nastroju, melodii piosenki.

• Zaznaczanie klaśnięciem pierwszej miary taktu.

• Nauka refrenu piosenki .

• Próby nucenia melodii piosenki mormorando, wspólnie z rodzicem.

 

2.  Karta pracy, cz. 4, s. 3.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury do kurnika.

 

3.  Ćwiczenia poranne.

 

4. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

• Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty.

Rodzic  pyta:

− Kogo nazywamy upartym?’

− Czy zwierzęta też mogą być uparte?

− Czy znacie takie zwierzęta?

 

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

Książka (s. 62–65) dla dziecka.

Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.

 

 

Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży. Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona. – Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę. – Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata. Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą. – Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami. – Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku. – Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”. – Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy. – To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek. – Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama. Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony… i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony. – Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama. – Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami. – Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco. Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok. – Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes. – Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy. – Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra. – Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu. – No właśnie! – powiedziała stanowczo mama. Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie. Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot. Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował. – Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony. – To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?

− Z kim bawił się Olek?

− Co robiła Ada?

− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?

− Czym zajęli się tata z wujkiem?

− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

5• Ćwiczenia z tekstem.

Książka (s. 62–65) dla  dziecka. Dzieci czytają  głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania.

 

6. Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał, połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi.

– Ptasie rozmowy.

Grzechotka, kołatka, bębenek. (lub 3 dowolne instrumenty)

Akompaniament na grzechotce zaprasza do spaceru kurki; akompaniament na kołatce – gąski, a na bębenku – indyki. Wywołane grupy ptaków poruszają się, naśladując głosy ptaków: ko, ko, ko – kury; gę, gę, gę – gąski; gul, gul, gul – indyka. Przy powtórzeniu zabawy dzieci zamieniają się rolami.

 

7.  Zabawa Jakie jest zwierzę?

Rodzic  pyta: Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dzieci wymyślają określenia.

Np.

Jaka jest kura? (mała, głośna…)

Jaki jest kogut? (szybki, głośny…)

Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…)

Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…)

Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)

 

8. Odkrywanie litery ł: małej i wielkiej,drukowanej i pisanej.

•Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – łodyga.

Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 46–47.

Rodzic pyta: Część jakiego kwiatka pokazuje siostrze Olek? Jaką część krokusa wskazuje czerwona strzałka na obrazku?

 

• Analiza i synteza słuchowa słowa łodyga.

Dziecko dzieli słowo łodyga na głoski i na sylaby.

Liczy, ile w słowie jest sylab, a ile głosek.

Wymienia kolejno wszystkie głoski. Następnie podają przykłady innych słów, w których głoskę ł słychać na początku(łopata, łuk, łubin…), na końcu (dół, muł, stół…) oraz w środku (bułka, pałac, igła…).

• Budowanie schematu słowa łodyga. Białe kartoniki dla dziecka. Dzieci układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie łodyga. Rozsuwa kartoniki i wymienia głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie łodyga. Wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.

• Budowanie schematu słowa Łatka. Białe kartoniki dla  dziecka. Rodzic wyjaśnia, że do ogrodu często przychodzi kotek, który ma łaciate futerko. Dziadek nazwał go Łatka.

Rodzic wymawia imię kota z podziałem na głoski.

Dzieci dokonują syntezy i wymawiają słowo głośno. Następnie samodzielnie dzielą słowo na sylaby i na głoski.

Układają schemat słowa Łatka.

• Budowanie modeli słów: łodyga, Łatka.

Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka. Dziecko głośno wymienia głoski w słowach.

Wypowiada głoskę ł: długo: łłłyyyy… krótko: ł, ł, ł, ł, ł…

Głoska ł jest spółgłoską, oznaczamy ją na niebiesko. Pod schematami słów zaznacza miejsca głoski ł niebieskimi kartonikami.

Zaznacza na czerwono miejsca samogłosek.

Pozostałe głoski zaznacza na niebiesko.

 

• Odkrywanie litery ł, Ł. Kartoniki z literami Ł, ł dla N., kartoniki z literami Ł, ł dla każdego dziecka. Rodzic  pokazuje litery ł: małą i wielką, drukowane. Dziecko określa ich wygląd. Dzieci przypominają, kiedy stosujemy wielką literę.

• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 46–49. (zadania proszę podzielić na etapy wg możliwości dzieci – na kilka dni, żeby dziecko utrwaliło poznaną literę)

• Nazywanie zdjęć.

• Dzielenie ich nazw na głoski.

• Rysowanie pod każdym zdjęciem tylu kresek, z ilu głosek składa się jego nazwa.

• Zaznaczanie na niebiesko liter ł, Ł w wyrazach.

• Czytanie sylab, wyrazów, zdań.

• Czytanie nazw kwiatów.

• Rozwiązywanie rebusów.

• Wodzenie palcem po literze ł: małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ł, Ł po śladach a potem – samodzielnie.

 

 

PROPOZYCJE ZADAŃ  29.03 – 02.04.2021 R.

PONIEDZIAŁEK 

Temat: Kolory wiosny.

 

1.Słuchanie piosenki Wiosenne buziaki (sł. i muz. Krystyna Gowik, Aleksandra Żurawska, muz. Krystyna Gowik). Nauka I zwrotki i refrenu piosenki.

 

https://www.mac.pl/piosenki/piosenki-olekiada#npbb

 

  I.Już rozgościła się wiosna,

słońce i kwiaty przyniosła.

Huśta się lekko na tęczy,

motyle i ptaki ślą wiośnie buziaki.

          Ref.: Hop, hop, raz, dwa, trzy,

tańczymy z wiosenką ja i ty.

Nawet gdy z burzy wiosenny deszcz,

to tylko radośniej tak tańczyć przy wiośnie.

Hop, hop, raz, dwa, trzy,

bzyczą już pszczoły i kwitną bzy.

A całe miasto całusy śle,

bez wiosny było tu źle.

II. Słońce rozdaje promyki,

gonią się w lesie strumyki.

Mrówki zaczęły porządki,

a grube ślimaki ślą wiośnie buziaki.

             Ref.: Hop, hop…

III. Kwiaty swe płatki umyły

i świeże stroje włożyły.

Budzą się wszystkie zwierzaki.

Kociaki i psiaki ślą wiośnie buziaki.

             Ref.: Hop, hop…

 

Rozmowa na temat piosenki

Dziecko odpowiada na pytania dotyczące tekstu piosenki.

− O czym jest ta piosenka?

− Po czym poznajemy, że przybyła wiosna?

− Co robią zwierzęta, kiedy dni stają się coraz cieplejsze?

 

2. Ćwiczenia poranne.

 

https://youtu.be/30BVfTvlsrE

 

3. Zabawa „Jaka jest wiosna”?

Rodzic wypowiada kolejne litery alfabetu, a dziecko w dowolnej chwili mówi: stop. Dziecko podaje określenie, jakie według niego pasuje do wiosny. Musi ono zaczynać się na głoskę, na której zatrzymał się rodzic, np.:

k – wiosna jest kolorowa

p – wiosna jest pachnąca

s – wiosna jest słoneczna

r – wiosna jest radosna

 

4. Słuchanie wiersza Bożeny Głodkowskiej „Wiosna i moda”.

 

Pod koniec zimy wiosna

wyjęła żurnali stosik.

– W co mam się ubrać? – dumała

– co w tym sezonie się nosi?

Założyć sukienkę w kropki?

A może golf? No i spodnie?

Co wybrać, by być na czasie

i nie wyglądać niemodnie?

Torebkę wziąć czy koszyczek?

Na szyję apaszkę cienką,

na głowę – kapelusz z piórkiem

czy lepiej beret z antenką?

(W tym czasie… – Gdzież ta wiosna?

– pytali wszyscy wokół.

– Zaspała? Zapomniała?

Nie będzie jej w tym roku?)

I przyszła w zielonych rajstopach,

w powiewnej złocistej sukience

i miała wianek z pierwiosnków,

a w ręce trzymała kaczeńce.

Pachniała jak sklep z perfumami –

wszak była calutka w kwiatach,

sypała płatkami jak deszczem –

i tak już zostało do lata.

 

Rozmowa na temat wiersza.

− Jaki problem miała wiosna?

− W co postanowiła się ubrać?

− Jak wyglądała?

 

5. Karty pracy, cz. 3, s. 52–53. (fioletowa książka)

Nazywanie oznak wiosny przedstawionych na zdjęciach (zając z młodymi, krokusy, lecące bociany, przebiśniegi, motyle cytrynki, kwitnące wierzba i leszczyna, kra, skowronek, czajka, deszcz). Słuchanie wiersza L. Łącz Już. Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu. Rysowanie po śladach rysunków motyli. Kolorowanie ich tak, aby przypominały motyla cytrynka

6. Spacer w poszukiwaniu oznak wiosny. (Dla chętnych i tych, którzy nie są na kwarantannie 🙂  ).

Obserwację możemy przeprowadzić w dowolnym miejscu. Dzieci wyposażamy w lupy i zachęcamy do poszukiwania oznak wiosny.

  • Przyglądanie się krzewom i drzewom.
  • Słuchanie śpiewu ptaków, obserwowanie ich zachowania.
  • Przyglądanie się pączkom na krzewach i kiełkującej trawie przez lupę.
  • Oglądanie (jeżeli są) wiosennych kwiatów przez lupę.
  • Rozmowa na temat prowadzonych obserwacji.

− Czy zauważyliście oznaki wiosny?

− Czy świat oglądany przez lupę wygląda tak samo jak w rzeczywistości?

− Czy to prawda, że przez lupę widać dokładniej?

− Czy teraz ptaki zachowują się inaczej niż zimą?

 

Miłej pracy 🙂

 

WTOREK 30.03.2021 r.

Temat: Wiosna na łące.

1. Utrwalanie pierwszej zwrotki i refrenu piosenki „Wiosenne buziaki”.   Nauka kolejnych zwrotek na zasadzie echa rytmicznego. (link w zadaniach z poniedziałku).

 

2. Zabawa „Szukamy rymów do wiosennych słów”. Rodzic wymawia słowa kojarzące się z wiosną, a dziecko podaje do nich rymy, np. :

wiosna – sosna, radosna

skowronek – dzwonek

sasanka – pisanka

krokus – hokus-pokus…

 

3.Karta pracy, cz. 3, s. 54.

Zaznaczanie drogi Ady i Olka do kwiatów. Nazywanie kwiatów. Rysowanie kwiatów po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.

 

4. Ćwiczenia poranne:

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa ”Dzieci – na spacer” . Rodzic wyznacza w jednym miejscu pomieszczenia (np. pokoju) przedszkole. Dziecko się w nim znajduje. Na hasło: Dzieci – na spacer, opuszcza przedszkole i biega w różnych kierunkach, spaceruje, podskakuje. Na hasło: Dzieci – do przedszkola, szybko wraca na wyznaczone miejsce. (dziecko maszeruje w rytm ulubionej muzyki).

 

  • Zabawa ruchowa kształtująca postawę ciała – Słonko wschodzi i zachodzi. Dziecko stopniowo podnosi się z przysiadu do stania, wyciąga ręce w górę i obraca się wokół własnej osi – słonko wstało i świeci, następnie powoli wracają do przysiadu i kulą się – słonko zaszło.

(w trakcie wykonywania zadania proszę włączyć dziecku wolną muzykę relaksacyjną)

5. Rozmowa na temat zwierząt, które mogą powitać wiosnę na łące.

− Które zwierzęta mieszkające na łące mogą powitać wiosnę? Dlaczego?

 

  • Układanie nazw wybranych zwierząt żyjących na łące. ( potrzebne litery do ułożenia nazw zwierząt – można je wyciąć z gazet lub wydrukować i wyciąć): motyl, biedronka, bocian, konik polny, skowronek, kret. Dzieci układają wyrazy – nazwy zwierząt. Odczytują je.

 

 6. Zadania matematyczne – „Motyle i kwiaty”.

(Potrzebne liczmany, np. klocki.)

Rodzic przedstawia dziecku sytuacje, np. Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki; następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące?

Dzieci układają liczmany (klocki), liczą je i odpowiadają na pytanie.

Dzieci układają działanie (zapisują je na kartce) : 2 + 3 = 5 odczytują je i odpowiadają na pytanie.

 

Tak samo postępują przy kolejnych zadaniach.

− Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?

− W słoneczny dzień nad łąką fruwały 4 motylki cytrynki. Za chwilę przyleciało jeszcze 6 motylków. Ile motylków fruwa teraz nad łąką?

− Na kwiatach siedziało 10 motylków cytrynków. 3 motylki odfrunęły. Ile motylków zostało na kwiatach?

 

7. Karta pracy, cz. 3, s. 55.

–  Przedstawianie sytuacji ukazanych na obrazkach za pomocą liczmanów. Odpowiadanie na pytania.

– Rysowanie po śladzie drogi pszczoły do ula. (Dziecko stara się nie oderwać ręki od kartki).

 

8. Dzieci naśladują czynności i odgłosy, o których opowiada rodzic.

Olek nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać (maszeruje w różnych kierunkach). Zobaczył drzewa z pąkami, delikatnie poruszające się na wietrze (naśladuje poruszające się drzewa i ich szum). W oddali usłyszał śpiew ptaków (naśladuje śpiew ptaków). Nad domem krążyły dwa bociany (biega z szeroko rozłożonymi rękami), a potem brodziły po trawie, wysoko ponosząc nogi, i rozglądały się w poszukiwaniu żabek (maszeruje z wysokim unoszeniem kolan, rozgląda się na boki). Klekotały cichutko, aby ich nie spłoszyć (cicho naśladuje klekot bocianów). Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały w różnych kierunkach, aby się ukryć (naśladuje żabie skoki). Nawoływały się cichutko (cicho kumka), aby nie zwrócić na siebie uwagi. Było ciepło i przyjemnie. Olek przeciągnął się, aby rozprostować kości (przeciąga się). Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła krążyła nad jego głową (naśladuje brzęczenie pszczoły). Chłopiec przestraszył się. Zaczął uciekać. Wymachiwał rękoma, aby ją odgonić (biega i wymachuje rękoma). Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Olek pochylił się i je powąchał (naśladuje wąchanie kwiatów), a potem głośno kichnął (kicha: aaa… psik!). „Nie muszę już dalej szukać wiosny” – pomyślał zadowolony, a potem, uśmiechnięty, wrócił do domu (maszeruje, uśmiechając się do rodzica).

 

9. Zabawa Taniec promyków.

(Odtwarzacz muzyki, nagranie piosenki Wiosenne buziaki, żółte szyfonowe chusty/apaszki.)

Dziecko jest promykiem słońca. W rytmie piosenki wykonuje dowolne improwizacje ruchowe do niej.

Rodzic może zaprezentować kilka wymyślonych przez siebie figur, zwracając uwagę na skoordynowanie ruchów z rytmem piosenki.

 

10. DLA CHĘTNYCH DZIECI

Przeczytaj sylaby (na zielonym pasku) i tekst w książce „Nowe Przygody Olka i Ady. Litery i liczby cz.2 „str.29 i 30 . (Turkusowa książka).

 

Serdecznie pozdrawiam i życzę miłej pracy, i zabawy  🙂

 

ŚRODA  31.03.2021 R.

 

Temat: Pierwszy motyl.

 

1. Zabawa plastyczna – „Pierwsze bazie „.

Dla dziecka: wazon narysowany przez rodzica., kolorowy papier, szare gazety, nożyczki, klej.

Dziecko przykleja na kartce wazon wycięty po liniach narysowanych przez rodzica., na wazonie przykleja paski papieru wydarte z szarych gazet (gałązki); dokleja po obu stronach gałązek wydarte z gazet niewielkie owale – bazie.

 

2. Karta pracy, cz. 3, s. 56.

Oglądanie obrazków. Omawianie etapów rozwojowych żaby. Kończenie rysowania żab według wzoru. Kolorowanie ich.

 

3. Ćwiczenia poranne.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi – Bociany na łące. Dzieci są bocianami. Chodzą po łące, wysoko unosząc kolana. Co pewien czas zatrzymują się, stają na jednej nodze, wystawiają złączone dłonie przed siebie, rytmicznie poruszają nimi jak dziobem i powtarzają: Kle, kle, kle, żabki mi się chce.

 

Zabawa ruchowa z elementem podskoku – Przestraszone żabki. Dzieci są żabkami. Naśladują skoki żabek. Uderzenie w bębenek (o kolana) jest sygnałem, że zbliża się bocian. Przestraszone żabki nieruchomieją. Dwa uderzenia w bębenek ( o kolana) są sygnałem, że bocian odszedł, i żabki mogą skakać dalej.

 

Zabawa ruchowa – Przebudzone pszczółki. Dzieci są pszczółkami. Poruszają się w rytmie wyklaskiwanym przez rodzica, cichutko bzycząc i machając skrzydełkami (palcami dłoni) na wysokości ramion. Podczas przerwy w klaskaniu, przykucają na spotkanym kwiatku.

 

Ćwiczenie oddechowe –  „Łąka wiosną”.  Dla każdego dziecka: kolorowy kwiatek z bibuły, zielona kartka, słomka. Dziecko zajmuje miejsce przy stoliku. Przed dzieckiem na stoliku leżą wycięte z bibuły kolorowe kwiatki oraz zielona kartka – łąka. Zadaniem dziecka jest przeniesienie jak największej liczby kwiatków na swoją łąkę za pomocą słomki.

 

4. Odkrywanie litery „u”: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

( Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 34–37– turkusowa książka )

Rodzic  odwołuje się do ilustracji przedstawionej na karcie . Pyta: − Co robi rodzina Ady? − Co jedzą?

 

• Analiza i synteza słuchowa słowa ule. Dzieci dzielą słowo ule na sylaby i na głoski. Liczą, ile jest sylab, a ile głosek w słowie ule (str 34). Następnie wymieniają inne słowa: rozpoczynające się głoską u (umywalka, ulewa, ucho…) i mające głoskę u w środku (kubek, mur, buda…).

 

. • Dzielenie nazw zdjęć na głoski i zaznaczenie na czerwono okienka – miejsca występowania głoski „u” (str.34)

 

. • Zaznaczanie na czerwono litery  „u, U” w wyrazach. (str. 35)

 

• Czytanie sylab, wyrazów, tekstu. (str.35)

 

• Określanie, co dzieje się na obrazku. (str.36)

 

• Czytanie tekstu i dopowiadanie słów. (str.36)

 

• Rozwiązywanie rebusów. (str. 36)

• Łączenie sylab, odczytywanie powstałych wyrazów. (str.36)

 

• Wodzenie palcem po literze „u” – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter u, U po śladach, a potem – samodzielnie. (str.36)

 

5. „Pierwszy motyl” – praca plastyczna.

Zapoznanie z budową motyla i sposobem wykonania pracy plastycznej.

https://www.youtube.com/watch?v=18ok2unZRNs

 

Dziecko może również wykonać motyla wg własnego pomysłu.

 

CZWARTEK 01.04.2021 R.

Temat dnia: Wiosenne przebudzenie.

 

1.

  • Karta pracy, cz. 3, s. 57. Oglądanie obrazka sasanki. Powtarzanie jej nazwy. Dorysowywanie brakujących części sasanki na kolejnych rysunkach. Oglądanie obrazków przedstawiających, jak rozwijała się sasanka. Określanie, czego potrzebują sasanka i inne rośliny, żeby się rozwijać.
  •  Karta pracy, cz. 3, s. 58. Czytanie całościowe  samodzielne nazw kwiatów. Próby wyjaśniania, dlaczego niektóre z nich są pod ochroną. Rysowanie po śladzie, bez odrywania ołówka/kredki od kartki.

 

CIEKAWOSTKA

Ochrona gatunkowa roślin to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem. Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa, nie można niszczyć ich siedlisk itp. W niemal wszystkich państwach są gatunki roślin podlegających ochronie. W Polsce za początki ochrony gatunkowej uważa się przepisy chroniące cisa, jakie obowiązywały już w średniowieczu.

 

2. Zabawa ruchowa kształtująca postawę ciała – „Kwiatek rośnie”.

Dziecko przykuca, głowę wtula w ramiona. Rodzic włącza powolną muzykę relajsacyjną. Dziecko – kwiatek powoli się podnosi, prostuje ręce  (łodyżki, liście), wyciąga główkę kwiatową w kierunku słońca. Brak muzyki jest sygnałem do powolnego przyjęcia pozycji wyjściowej.

 

3.  Zabawy z zastosowaniem rymowanki o przebiśniegu.

Gdy poczuł, że zbliża się wiosna, przebił śnieg i na świat się wydostał.

Wypowiadanie rymowanki przez dziecko ze zwiększającym się natężeniem głosu, a następnie z malejącym natężeniem głosu.

 

4.  Układanie przez dziecko, zdań o przebiśniegu. Liczenie słów w poszczególnych zdaniach. Np: Przebiśnieg przebija śnieg. (3 wyrazy) Przebiśniegi są kwiatami objętymi ochroną. (5 wyrazów) Przebiśnieg ma białe, delikatne płatki. (5 wyrazów)

 

5. Karta pracy, cz. 3, s. 59. Kolorowanie rysunków kwiatów. Rysowanie po śladzie, bez odrywania ołówka/kredki od kartki.

 

6. Zabawa „Co to za kwiatek”? Zdjęcia/obrazki wiosennych kwiatów (str.58). Rodzic opisuje wygląd wiosennego kwiatka, bez podawania jego nazwy. Dziecko odgaduje, o jakim kwiatku jest mowa, wskazuje go na zdjęciu/obrazku.

 

7.  Założenie kącika przyrody –  hodowla krokusa i/lub tulipana (dla chętnych). Sadzenie cebulek w doniczkach oznaczonych etykietkami z rysunkami tulipana i/ krokusa, wykonanych przez  dzieci . Codzienne pielęgnowanie, obserwowanie wzrostu roślin; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

 

8.  Układanie zdań przeczących do podanych zdań twierdzących. Rodzic mówi zdania, a dziecko podaje przykłady zdań przeczących. Kilka przykładów zdań przeczących (do podanych) podaje rodzic. W sklepie warzywniczym kupimy buty. − W sklepie warzywniczym nie kupimy butów. − W piekarni kupimy mleko. − W piekarni nie kupimy mleka. − Mama zamówiła w cukierni tort. − Mama nie zamówiła w cukierni tortu. − Ala ma w koszyku bułki i chleb. − Ala nie ma w koszyku bułek i chleba.

 

9. Książka  „Nowe przygody Olka i Ady”.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html

Czytanie tekstu samodzielne lub z pomocą rodzica –  str. 54 – 57.

 

PIĄTEK 02.04.2021 r.

Temat: Poszukiwanie oznak wiosny.

 

1.  Karta pracy, cz. 3, s. 60. Słuchanie tekstu i rysowanie po śladach. Rysowanie po śladzie drogi motylka cytrynka do krokusa.

 

2. Ćwiczenia poranne.

https://www.youtube.com/watch?v=n7OIPFcyZRU

 

3. Oglądanie filmu edukacyjnego „Oznaki wiosny”

https://www.youtube.com/watch?v=n48RQ4OpHZA

 

4.  Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Ozimina. Książka (s. 54–55).

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html

Rodzic czyta opowiadanie, a dziecko ogląda ilustracje w książce.

 

Zbliżała się wiosna. Słońce świeciło coraz mocniej, a dni stawały się coraz dłuższe. Olek z Adą przeglądali księgozbiór babci i dziadka. Były tam książki o przyrodzie. – Dziadku, co to jest ozimina? – zapytał Olek. – To są rośliny, najczęściej zboża, które wysiewa się jesienią, bo lubią spędzać zimę pod śniegiem. Wtedy najlepiej rosną. – A ja myślałem, że to są zimne lody! Na przykład ozimina waniliowa, ozimina czekoladowa… – Cha, cha, cha! Poproszę dwie kulki oziminy rzepakowej – roześmiał się dziadek. – Świetnie to wymyśliłeś. Jednak oziminy nie sprzedaje się w cukierniach ani w lodziarniach. Jeśli chcecie, możemy się zaraz wybrać na spacer i sprawdzić, jakie są oznaki wiosny i co wykiełkowało na polach. – Ja wolę zostać z babcią – powiedziała Ada. – Poczekam, aż wiosna sama do mnie przyjdzie. – Mam pomysł – stwierdziła babcia. – Wy idźcie szukać wiosny na polach, a my z Adą sprawdzimy, czy przypadkiem nie ukryła się w naszym ogródku. Olek z dziadkiem wyruszyli na poszukiwanie wiosny. Szli skrajem lasu, a Olek co chwilę przystawał i pytał dziadka o nazwy roślin. Podziwiali białe zawilce i fioletowe przylaszczki. Olek miał trudności z wymówieniem słowa „przylaszczka” i było dużo śmiechu. Dziadek, wielbiciel i znawca ptaków, opowiadał Olkowi o przylatujących na wiosnę ptakach. – Na pewno przylecą do nas bociany i jaskółki – powiedział Olek. – A jakich ptaków nie wymieniłem? – Są takie niewielkie szare ptaki z białymi brzegami na ogonku. Na pewno usłyszymy ich przepiękny śpiew nad polami. – Już mi się przypomniało! To skowronki! – zawołał Olek. – Brawo! A znasz taki wierszyk? Dziadek przystanął, wcielił się w aktora na scenie i zaczął recytować: Szpak się spotkał ze skowronkiem. – Przyszła wiosna! Leć na łąkę! Czas na twoje ptasie trele, z tobą będzie nam weselej. – Drogi szpaku – rzekł skowronek – gardło całe mam czerwone, łykam syrop i pigułki, niech kukają więc kukułki. Kuku, kuku – wiosna śpiewa! Pąki rosną już na drzewach. Kuku, wiosna! Wiosna, kuku! Będzie radość do rozpuku! Olek pochwalił dziadka za świetną pamięć i ocenił jego wystąpienie na szóstkę. Słońce grzało coraz mocniej. Za zakrętem polnej drogi Olek zobaczył zielone pole. Ciągnęło się aż po horyzont. – Dziadku, to wygląda jak zielone morze! – To jest właśnie ozimina rzepakowa. Rzepak kwitnie na żółto. A tam rosną jęczmień i żyto, widzisz? – Tak! I te wszystkie rośliny spały pod śniegiem przez całą zimę? – Tak. A kiedy słońce roztopiło śnieg, od razu napiły się wody. – Mądre te zboża – podsumował Olek. – Wiedzą, kiedy leżeć, kiedy kwitnąć i kiedy dojrzewać. – Czasami pogoda płata figle i niszczy całą uprawę, niestety. Nie może być ani zbyt zimno, ani zbyt gorąco, bo rośliny obudzą się za wcześnie. – Tak jak niedźwiedź – zauważył Olek. – Jeśli obudzi się za wcześnie, to będzie ziewał przez cały czas. Wracając, nazrywali naręcze wierzbowych bazi, bo Ada uwielbiała je głaskać. Bazie są milutkie jak kotki. W oddali usłyszeli cudny śpiew skowronka. „To już naprawdę wiosna!” – pomyślał Olek. W ogródku spotkali Adę, która zrobiła swój własny malutki klombik. – Zobacz, to są fioletowe krokusy, a te białe dzwoneczki to przebiśniegi, bo przebiły śnieg, żeby wyrosnąć – wyjaśniła bratu. – A my widzieliśmy rzepak i słyszeliśmy skowronka. A tu mam dla ciebie bukiet kotków – Olek wręczył siostrze bazie. – Kizie-mizie! – ucieszyła się dziewczynka, a potem szepnęła bratu na ucho: – Chodź, pokażę ci robale… – Robale? Jakie robale? – Kwitnące. Wyrosły na drzewie. Podeszli do drzewa, z którego zwisały żółto-zielone rośliny, wyglądające jak włochate gąsienice. Było ich tak dużo, że przypominały setki małych żółtych warkoczyków. – Robaczywe drzewo. Nie boisz się? – Nie. Na początku myślałam, że to robaki, ale babcia mi powiedziała, że to jest leszczyna. A wiesz, co z niej wyrośnie? – Leszcze, czyli ryby – zażartował Olek. – Nie wygłupiaj się. Wyrosną z niej orzechy laskowe – pochwaliła się swoją wiedzą Ada. Tego dnia wszyscy poczuli wiosnę. Powietrze pachniało parującą ziemią, kwiatami i świeżością. Nikt nie miał ochoty oglądać telewizji ani nawet słuchać radia, bo wokoło odbywał się ptasi koncert. Dziadek pogwizdywał wesoło i planował, co nowego posadzi w ogrodzie. – A co zrobisz, jak wiosna się jutro schowa i znowu będzie zimno? – zapytała Ada. – Wiosna? Przecież u nas w domu zawsze jest wiosna. – Jak to? – Wiosna to wasza babcia! – powiedział dziadek i dał babci całusa.

 

  • Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 54–55)

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html

Dziecko głośno czyta teksty umieszczone pod ilustracjami do opowiadania.

  • Rozmowa na temat opowiadania.

− Co to jest ozimina?

− Gdzie poszli Olek z dziadkiem?

− Jakie oznaki wiosny widzieli?

− Co to są bazie-kotki?

− Co robiła Ada?

− Co to są robale?

 

5. Zabawa ruchowa „Podglądamy przyrodę”. Dziecko, w leżeniu przodem (na brzuchu), naśladuje obserwowanie przyrody przez lornetki. Trzyma przed oczami dłonie zwinięte w pięści i co chwilę stara się podnieść łokcie tak, aby nie dotykały podłogi.

 

6. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słoneczko i deszczyk”. Na hasło: Słoneczko, dziekoi porusza się swobodnie po sali. Hasło: Deszczyk, jest sygnałem do przysiadu, stukania palcem w ziemię i rytmicznego powtarzania słów: kap, kap, kap.

 

7. Spacer w pobliżu domu – poszukiwanie oznak wiosny. Obserwowanie pączków na drzewach, zielonej trawy, pierwszych wiosennych kwiatów w ogrodach; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

 

8.  Zabawa „Czy to już wiosna”? Zielony kartonowy listek dla każdego dziecka. Dzieci podnoszą w górę zielone, kartonowe listki wtedy, kiedy usłyszą informację zapowiadającą wiosnę. Np.

− Po trawie chodzą bociany.

− W lesie wyrosły prawdziwki i kurki.

− Mocno świeci słońce i dni są coraz dłuższe.

− W ogrodzie zakwitły przebiśniegi i krokusy.

− Dzieci zjeżdżają z górki na nartach.

− Na drzewach pojawiły się zielone listki.

− Wieje mroźny wiatr i sypie śnieg.

− Nad stawem kumkają żaby.

Wypowiedź dziecka o tym, jak jego zdaniem powinna wyglądać wiosna. Uzasadnianie swoich opinii.

 

9. Wspólne wyjaśnianie znaczenia przysłów związanych z wiosną. Jaskółka i pszczółka lata, znakiem to wiosny dla świata. A jak wiosna liście splata, puszczaj zimę, czekaj lata. Pierwsza jaskółka wiosny nie czyni.

 

10.  Improwizacja ruchowa lub wysłuchanie  nagrania utworu Antonia Vivaldiego Cztery pory roku -Wiosna.

https://www.youtube.com/watch?v=Tl8Z-tr73ss

 

11.  Karta pracy, cz. 3, s. 61. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną kroplę deszczu więcej niż w poprzednim.

 

12 .Czytanie tekstu samodzielnie lub z rodzicem . Książka str. 58-61

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html

 

13. Przygotowywanie pisanek. Pomoc rodzicom w przygotowaniach do Świąt Wielkanocnych.

 

Zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt Wielkanocnych,

przepełnionych wiarą, nadzieją i miłością.

Radosnego wiosennego nastroju

i serdecznych spotkań w gronie rodziny 🙂

 

 

 

 WTOREK 06.04.2021 R. 

 

Temat: Gdzie budować gniazdo?

 

1.  Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka, bociana, czajki i szpaka. Dzieci oglądają zdjęcia ptaków (internet). Omawiają ich wygląd – różnice i podobieństwa. Dzielą nazwy tych ptaków na sylaby.

 

2.  Słuchanie piosenki „Wołanie wiosny” (sł. i muz. Krystyna Gowik).

https://www.mac.pl/piosenki/piosenki-olekiada#npbb

 

I. Dzisiaj w drodze do przedszkola

już zielone były pola,

a bociany klekotały,

bo na łąkę przyleciały.

Ref.: Zielona wiosenka nas woła,

zielona panienka wesoła.

W oczy świeci nam

złotym słońcem

i rozrzuca kwiaty pachnące. (2x)

II. Na gałązkach pierwsze pąki,

a na pąkach pierwsze bąki.

Żabki skaczą, a skowronek

śpiewa jak srebrzysty dzwonek.

Ref.: Zielona wiosenka…

III. Na spacerze zobaczymy,

czy już nigdzie nie ma zimy.

Teraz wiosna rządzić będzie,

z czego bardzo się cieszymy!

Ref.: Zielona wiosenka…

 

  • Rozmowa na temat tekstu piosenki. Rodzic zadaje pytania dotyczące tekstu piosenki.

− O jakiej porze roku jest ta piosenka?

– Po czym poznajemy, że nastaje wiosna?

− Gdzie przyleciały bociany?

– Co robiły?

• Nauka refrenu i pierwszej zwrotki na zasadzie echa muzycznego.

 

3. Ćwiczenia poranne.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa „Obserwujemy powracające ptaki”. Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Skowronek, zatrzymuje się, kładzie na brzuchu, podnosi łokcie nad podłogę, naśladuje obserwowanie ptaka przez lornetkę.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa „Oglądamy przebiśniegi”. Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Przebiśnieg, wykonuje przysiad i patrzy na podłogę – przygląda się kępce przebiśniegów wyglądających spod śniegu.

• Zabawa ruchowa z elementem przeskoku – „Uwaga! Kałuża”. Dziecko spaceruje po pokoju między rozłożonymi przez rodzica krążkami (wyciętymi z papieru) – kałużami. Na hasło: Kałuża, przeskakują przez krążki – kałuże.

• Ćwiczenia ruchowo-graficzne – Krople deszczu.Dziecko kreśli kształt kropli deszczu w powietrzu raz prawą, raz lewą dłonią, a potem robi to samo na dywanie.

• Zabawa „Uciekaj! Pada deszcz”. Dziecko spaceruje po pokoju. Na hasło: Deszcz, ucieka w wyznaczone miejsce w pokoju.

• Zabawa bieżna –” Powroty ptaków”. Dowolny intrument (może być słoik lub kubek z ziarnem w środku). Dzieci są ptakami. Wracają z Afryki, Azji, biegają w różnych kierunkach z rozłożonymi na bok rękami, przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze przykucają i odpoczywają przed dalszą podróżą. Dźwięki instrumentu są sygnałem do dalszego biegu.

 

4. Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej : „Gdzie budować gniazdo?”

– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł. – Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek. – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu… – Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka. – Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską… – Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel. – Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie… hm… trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.

 

• Rozmowa na temat opowiadania. − Które ptaki rozmawiały o gniazdach? − Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek? − Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz? − Co powiedział wróbel na temat gniazd? − Z czego ptaki robią gniazda?

 

5. Karta pracy, cz. 3, s. 62.

Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.

 

6. Oglądanie zdjęcia bociana ( w książce). • Podanie jego nazwy, dzielenie jej na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski. • Określanie cech ptasich na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon itp.). • Naśladowanie głosu bociana.

 

7.  Wizualizacja – „Jestem bocianem”. Dziecko naśladuje ruchem i głosem bociana, o którym opowiada rodzic.

Bocian chodzi powoli po łące, czasem dotknie czegoś dziobem. Następnie zatrzymuje się, staje na jednej nodze i wypatruje. Czatując, czasem porusza dziobem, piórami, zaklekoce głośno. Myśli: „Nie ma nic smacznego, są tylko żaby, a jednak lepszy rydz niż nic” i łapie żaby. Potem odlatuje do swojego starego gniazda, które ma od lat.

 

8. Oglądanie zdjęć/obrazków ptasich piór, zapoznanie z ich budową. (Zdjęcia/obrazki ptasich piór str.69) Zwrócenie uwagi, że składają się one z elastycznej osi oraz promyków, które od niej odchodzą z jednej i z drugiej strony i nie łączą się ze sobą. Rodzic wyjaśnia, że na skrzydłach ptaki posiadają pióra zwane lotkami, dzięki którym latają. Z ogona wyrastają pióra zwane sterówkami – one pozwalają ptakom utrzymać równowagę.

 

9. Zabawa muzyczno-ruchowa – „Powróciły skowronki i bociany”

Kołatka, tamburyn. (lub dowolne 2 instrumenty; rodzic może np. klaskać i tupać) Każdemu z instrumentów przyporządkowana jest nazwa ptaka. Pierwszy instrument – bocian a drugi skowronek. Dzieci przypominają sobie  głosy ptaków – kle, kle, kle – bociany – i dzeń, dzeń, dzeń – skowronki. Przy dźwiękach pierwszego instrumentu  poruszają się jak bociany, machając wyciągniętymi rękami i mówiąc: kle, kle, kle… Przy dźwiękach drugiego poruszają się jak skowronki, machając zgiętymi w łokciach rękami i mówiąc: dzeń, dzeń, dzeń…

 

10. Odkrywanie litery j: małej i wielkiej,drukowanej i pisanej.

  • Dziecko ogląda zdjęcia/obrazki jajek różnych ptaków (np.: przepiórki, bociana, strusia -Internet). Przypomina sobie budowę jajka ( w przedszkolu dokładnie omawialiśmy budowę oraz charakterystykę jaj poszczególnych ptaków ).

• Analiza i synteza słuchowa słowa „jajka”. Dziecko dzieli słowo „jajka” na sylaby i na głoski. Liczy sylaby i głoski w słowie „jajka”. Wymienia inne słowa, w których głoska „j” jest na początku (jagody, jogurt, jodła…), na końcu (kij, maj, tramwaj…) oraz w środku (bajka, fajka, lejek…).

• Budowanie schematu słowa „jajka”. Białe karteczki dla dziecka. Dziecko układają tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie jajka. Rozsuwają kartoniki, wymawiając głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo; wymawiają głośno głoski, dotykając kartoników.

• Budowanie schematu słowa „Jagoda”.

Białe karteczki dla dziecka. Rodzic  wyjaśnia, że pani Jagoda to sąsiadka dziadka i babci Olka i Ady. Na jej stodole od lat mają gniazdo bociany. Pani Jagoda dostarcza też babci kurze jajka, które tak chętnie jedzą Ada i Olek – czy to na miękko, czy to w postaci omletu. −A wy w jakiej postaci lubicie jajka?

  • Dziecko dzieli słowo „Jagoda” na sylaby, a potem na głoski.
  • Układa z kartoników schemat imienia. (białe karteczki)

• Budowanie modeli słów: jajka, Jagoda. Czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki dla dziecka. Dziecko głośno dzieli słowa: jajka, Jagoda, na głoski.

Wymawiają głoskę j: długo: jjjyyyy… krótko: j, j, j, j… Głoska j jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.

Pod schematami słów dzieci zaznaczają miejsca głoski j niebieskimi kartonikami. Czerwonymi kartonikami zaznaczają miejsca samogłosek w słowach: jajka, Jagoda. Pozostałe miejsca zaznaczają na niebiesko – to spółgłoski. Porównują liczbę samogłosek i spółgłosek w słowach: jajka, Jagoda.

• Odkrywanie litery j, J.

Rodzic pokazuje  litery j, J. Dzieci omawiają ich wygląd. Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej litery.

• Określanie różnic między „i” a „j” oraz wymową tych głosek głosek.

Rodzic pokazuje dziecku z litery „i”,” „j, a dziecko określa różnice między nimi. (w tekście w książce) .Następnie dziecko mówi, która głoska – i czy j –jest samogłoską, a która spółgłoską? Uzasadnia swoją wypowiedź.

 

11.  Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 52–55. (Dzieci wykonują poniższe zadania w odstępach czasowych do czwartku, w celu systematycznego utrwalania litery „j”)

• Nazywanie zdjęć.

• Dzielenie nazw zdjęć na głoski.

• Zaznaczanie na niebiesko liter j, J w wyrazach.

• Czytanie sylab, wyrazów i tekstu.

• Rozwiązywanie krzyżówki.

• Czytanie nazw ptaków. Kolorowanie wyrazów – nazw ptaków znanych dzieciom.

• Czytanie wyrazów powstałych z połączenia sylab.

• Wodzenie palcem po literze ” j” – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter j, J po śladach, a potem – samodzielnie.

 

12.  Słuchanie wiadomości na temat bociana.

Bocian biały zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny, tereny uprawne blisko zbiorników wodnych, bagienne, wilgotne lub okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować. Występuje głównie na nizinach, rzadko na wyżynach. Bocian unika terenów zimnych, o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności. W przeciwieństwie do bociana czarnego, nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się nawet w środku wsi lub w małych miastach. Bocian ma upierzenie białe, z wyjątkiem czarnych lotek i ogona. Nogi i dziób są czerwone. Szyję ma długą, w locie wyciągniętą do przodu. Młode ptaki mają czarny dziób. Pisklęta są pokryte białym, gęstym puchem. Bociany zakładają duże, koliste gniazda z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie witkami. Wyściółka jest dość obfita – ze słomy, torfu, niekiedy z dodatkiem papieru i szmat. Umiejscowione są one zwykle na drzewie, w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich, lub na różnych budowlach (na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych, pylonach, słupach telegraficznych, stogach). Bocian składa jaja pod koniec kwietnia (od 1 do 7). Jest ptakiem mięsożernym. Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami, wężami, pisklętami i małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników.

 

13. Wykonanie pracy plastyczno -technicznej ” Bocian”.

 

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac (do wyboru). Dziecko może wykonać bociana wg własnego pomysłu lub skorzystać z podpowiedzi w linkach.

• Omówienie budowy bociana (nogi, głowa, szyja, skrzydła, tułów, ogon).

• Określanie kolorów poszczególnych części ciała bociana.

 

 

14. Słuchanie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego” O dwunastu braciach – kwiecień.”

Kwiecień nie czeka,

bardzo się spieszy,

aby na drzewach

listki rozwiesić,

pierwsze warzywa

zasiać w ogrodzie,

po czym z uśmiechem

od nas odchodzi.

Rodzic  pyta:

− O jakim miesiącu jest wiersz?

– Co robi kwiecień?

− Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy.

 

15.  Zabawy na świeżym powietrzu.

Obserwowanie zachowania ptaków, nazywanie ich.

 

 

ŚRODA 07.04.2021 R.

 

Temat: Zadania o ptakach.

 

1.Zabawa twórcza – Ptaki z figur.

Klocki w kształcie figur geometrycznych dla dziecka. Dziecko układa z klocków w kształcie figur geometrycznych wymyślone przez siebie ptaki. Przelicza, ile klocków z kształcie danych figur zostało użytych.

 

2. Zagadki o ptakach.

 

3.  Karta pracy, cz. 3, s. 63. Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

 

4. Ćwiczenia poranne.

 

5. Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji.

Dziesięć klocków (liczmanów) dla dziecka ( mogą to być patyczki, guziki, kredki itp.)

Dzieci dostają klocki (lub inne liczmany). Rodzic czyta zadanie, a dziecko stara się je rozwiązać, dokładając klocki lub je odkładając.

 

• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dziecko układa przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jeszcze 3 wróble. (Dziecko dokłada jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?

Dziecko liczy klocki i podaje ich liczbę, odpowiadającna pytanie.

Dziecko układa (zapisuje) działanie: 7 + 3 = 10 (siedem dodać trzy równa się dziesięć) i odpowiada na pytanie.

 

• Na drzewie było 8 gołębi. (Dziecko układa przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwa 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?

Dziecko liczy pozostałe klocki i odpowiadana pytanie.

Dziecko układa (zapisuje) działanie: 8 – 8 = 0 (osiem odjąć osiem równa się zero) i odpowiadają na pytanie.

 

6. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 56–57. Zapisywanie obliczeń do sytuacji przedstawionychna obrazkach. Czytanie zadań. Wykonywanie do nich ilustracji i zapisywanie obliczeń.

 

7.  Zabawa muzyczno-ruchowa – Powróciły skowronki i bociany.

Kołatka, tamburyn. (lub dowolne 2 instrumenty; rodzic może np. klaskać i tupać) Każdemu z instrumentów przyporządkowana jest nazwa ptaka. Pierwszy instrument – bocian a drugi skowronek. Dzieci przypominają sobie  głosy ptaków – kle, kle, kle – bociany – i dzeń, dzeń, dzeń – skowronki. Przy dźwiękach pierwszego instrumentu  poruszają się jak bociany, machając wyciągniętymi rękami i mówiąc: kle, kle, kle… Przy dźwiękach drugiego poruszają się jak skowronki, machając zgiętymi w łokciach rękami i mówiąc: dzeń, dzeń, dzeń…

 

8.  Ćwiczenia gimnastyczne Rozwijanie świadomości własnego ciała.

• Wirujący bączek – dzieci ślizgają się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.

• Chowamy się – w siadzie, przyciągają kolana do głowy, chowają głowy; rozprostowują się do pozycji leżącej.

• Gorąca podłoga – biegają z wysokim unoszeniem kolan.

• Na szczudłach – chodzą na sztywnych nogach.

• Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciskają wszystkie części ciała w podłogę.

 

9. Karta pracy, cz. 3, s. 64.

Kolorowanie rysunku czajki według wzoru. Czytanie  samodzielnie (lub pomocą rodzica)  nazw części ciała czajki. Rysowanie jajek w każdym polu tak, żeby wszędzie było ich po dziesięć.

 

10. Utrwalanie pierwszej zwrotki i refrenu piosenki „Wołanie wiosny”. Nauka kolejnych zwrotek.

 

CZWARTEK

Temat: Wołanie wiosny.

 

 

1. Karta pracy, cz. 3, s. 65.

Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków, które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach. Rysowanie po śladach ramek zdjęć.

 

2. Ćwiczenia separacji ruchów. Separacja ruchów polega na wprowadzeniu wybranej części ciała w ruch, w sposób niezależny od ruchów innych części ciała.

• Niezależność ruchów rąk tułowia: prawa ręka poziomo w bok, lewa – pionowo w górę, prawa ręka poziomo w przód, lewa – pionowo w górę, prawa ręka poziomo w przód, lewa – pod kątem w górę, prawa ręka pod kątem w górę, lewa – pod kątem w dół.

• Rozdzielanie ruchów dłoni i palców: zaciskanie prawej dłoni przy jednoczesnym rozchylaniu lewej, uderzanie czubkami palców obydwu dłoni o blat stołu, na zmianę: wewnętrzną stroną dłoni i zewnętrzną stroną dłoni.

• Rozdzielanie ruchów palców: zaciśnięcie pięści wokół kciuka, unoszenie po jednym palcu dłoni opartej palcami o stół.

 

3.  Ćwiczenia poranne.

 

4.  Zabawy przy piosence Wołanie wiosny.

I. Dzisiaj w drodze do przedszkola             Dziecko  maszeruje w rytmie ćwierćnut po okręgu

już zielone były pola,

a bociany klekotały,                                    wykonuje zwrot do środka koła, wyciąga przed

siebie ręce, którymi naśladują bocianie dzioby, i miarowo nimi klaszcze,

bo na łąkę przyleciały.                             opuszcza ręce i maszeruje w rytmie melodii piosenki,

 

Ref.: Zielona wiosenka nas woła,           dziecko podaje  ręce rodzicowi (rodzeństwu) i wykonują

obroty w małych kołach, w lewą stronę,

 

zielona panienka wesoła.                            wykonują obroty w prawą stronę,

W oczy świeci nam złotym słońcem           zatrzymują się i klaszczą miarowo,

i rozrzuca kwiaty pachnące  .                       naśladują rozrzucanie kwiatów.

 

II. Na gałązkach pierwsze pąki  ,               w rytmie piosenki  chodzą  po okręgu, a na pąkach pierwsze bąki.

Żabki skaczą, a skowronek                        zatrzymuje się, odwraca do środka kóła i wykonuje miarowe podskoki obunóż w miejscu,

śpiewa jak srebrzysty dzwonek.                    unosi ręce nad głowę i małymi krokami wykonuje obrót wokół siebie,

Ref.: Zielona wiosenka nas woła,                  dziecko stoi obok rodzica (rodzeństwa) podają                                                                               sobie ręce i wykonują obroty w lewą stronę,

 

zielona panienka wesoła.                                 w małych kołach wykonują obroty w prawą stronę, W oczy świeci nam złotym słońcem                 zatrzymują się i klaszczą miarowo,

i rozrzuca kwiaty pachnące.                              naśladują rozrzucanie kwiatów.

III. Na spacerze zobaczymy,                            dziecko maszeruje w dowolnym kierunku czy już nigdzie nie ma zimy.

Teraz wiosna rządzić będzie,                    w dalszym ciągu maszerują, równocześnie klaszcząc. z czego bardzo się cieszymy!

 

Ref.: Zielona wiosenka nas woła…            jak w poprzednich refrenach

 

5. Wesoła wilga – praca plastyczna.

• Wskazywanie wilgi wśród zdjęć kilku ptaków powracających do nas wiosną. Zdjęcia: bociana, skowronka, jaskółki, wilgi, kukułki.(zdjęcia/obrazki z karcie pracy)

• Przypomnienie cech ptasich na podstawie wilgi. Zdjęcie wilgi. Dzieci oglądają zdjęcie, wskazują części ciała wilgi i je nazywają (skrzydła, dziób, kończyny zakończone szponami, pióra…). Podkreślają, że wilga jest ptakiem, bo ma wszystkie cechy ptasie. Przypominają (historyjka), że młode wykluwają się z jaj zniesionych w gnieździe.

 

 

6. Praca plastyczna Wesoła wilga. (wyprawkę proszę odebrać z ksiązką z szafki w szatni) Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 18, klej, nożyczki, kredki. • Wycinanie z karty rysunku wilgi. • Kolorowanie rysunku według wzoru (fotografia). • Nacinanie obrazka w zaznaczonych miejscach i składanie go według instrukcji. • Sklejanie głowy. • Udekorowanie wykonanymi wilgami domowego kącika przyrody. • Porządkowanie miejsc pracy.

 

7.  Karta pracy, cz. 3, s. 66. Łączenie fragmentów obrazków z dołu karty z odpowiednimi pustymi miejscami na dużym obrazku.

 

8. Zabawa relaksacyjna – Ptasie gniazdo.

Klocki, poduszki, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii.

Rodzic wraz z dziekiem buduje  gniazdo z koców i poduszek. Siadająw gnieździe. Rodzic prosi dziecko, aby wyobraziło sobie, że jest pisklęciem. Przy nagraniu spokojnej melodii opowiada, co się zdarzyło.

– Nasze przytulne, ciepłe gniazdo jest bardzo wysoko na drzewie i wiatr kołysze nim delikatnie. W gnieździe mieszkają mama bocianowa i małe bocianie pisklęta. Wiatr dmie coraz mocniej. Nagle gniazdo się przewraca, a ty, małe pisklę, musisz rozłożyć skrzydełka i machać nimi, aby nie spaść na ziemię. Rozłóż szeroko ramiona i lataj po pokoju, mówiąc: kle, kle, kle… dopóki nie naprawię gniazda i z powrotem cię do niego nie przyprowadzę. (Rodzic  naprawia gniazdo i przyprowadza do niego pisklę).

Rodzic kontynuuje opowieść:

– Teraz znów siedzimy w naszym ciepłym gniazdku i łagodnie się kołyszemy. Ojej, nadchodzi burza! Nagle nasze gniazdo znów się przewraca. Rozłóż skrzydełka i lataj po pokoju, powtarzając przy tym: kle, kle, kle… Mocno poruszaj swoimi skrzydełkami, aby stały się silne. Chcę naprawić gniazdo i zanieść do niego moje pisklę. Teraz znowu możemy razem siedzieć w ciepłym domku. Widzę, że mój mały bocianek umie już latać… Rozwiń swoje skrzydełka, pofruń i przyleć teraz do gniazda sam/a.

 

9. Modelowanie struktury dźwiękowej nazw obrazków.

Obrazki ptaków (strona 62), dla  dziecka: czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki.

Dzieci dzielą nazwy ptaków na sylabyi na głoski.

Układają modele ich nazw. (samogłoska na czerwono, spółgłoska na niebiesko)

np. wilga -kolejność kartoników: niebieski (bo „w” to spółgłoska,), czerwony (bo „i” to samogłoska) 2x niebieski (bo ”l” i  „g” to spółgłoski), czerwony (bo „a” to samogłoska)

Porównują liczbę samogłosek i spółgłosek.

 

PIĄTEK 09.04.2021 R.

Temat: Powroty ptaków.

 

1.Opowieść ruchowa przy muzyce – Wiosna.

Nagranie dowolnej muzyki instrumentalnej o pogodnym charakterze. Dziecko stara się obrazować tekst ruchem.

 

Rodzic powoli mówi: Wiosna wychodzi na spacer.                                   Dziecko:   kładzie ręce na biodrach, maszeruje,

Kiedy dotyka ziemi, topnieje śnieg                     wykonuje przysiady, dotykając dłońmi podłogi,  i pojawiają się kwiaty.

Trochę się zmęczyła. Przysiadła na starym           przechodzi do leżenia na plecach, pniu drzewa i postanowiła odpocząć.

Głęboko oddycha, wciągając pachnące               wciąga powietrze nosem, wypuszcza ustami, świeżą ziemią powietrze.

– Jak przyjemnie. Szkoda, że muszę iść                wyciąga nogi przed siebie, rozsuwając lekko dalej. Zobaczę, co słychać w sadzie.                      na boki; przeciąga się, unosząc ręce w górę, na boki,

Wyczaruję liście na drzewach i zaproszę         wykonuje podskoki, obroty, wyciąga ręce w  górę, ptaki. Niech wypełnią swym śpiewem okolicę.

Muszę przeskoczyć strumyk, nie mocząc            wykonuje kilka podskoków obunóż w przód, sukni.

Teraz posłucham jeszcze śpiewu ptaków.           przechodzi do lekkiego rozkroku, nie odrywając nóg od podłogi; wykonują skręty tułowia, nadstawiając raz jedno ucho, raz drugie ucho,

 

Pora wracać do domu. Zanim to zrobię,        pozostaje w pozycji stojącej, kołysze rękami porozmawiam z drzewami.                           w dowolnych kierunkach, równocześnie naśladując szum drzew (z różnym natężeniem).

 

2. Zabawa plastyczna – Wiosenne słońce. Dla dziecka: żółty papier i pomarańczowy papier, kartka w kształcie słońca, klej. Wydzieranie koła i pasków – promyków słońca – z żółtego papieru i z pomarańczowego papieru; przyklejanie ich na kartce w kształcie słońca.

 

3.  Ćwiczenia poranne .

 

4. Rozmowa o wiosennych powrotach ptaków.

• Oglądanie książek o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat. Książki i albumy o ptakach lub Karta pracy nr 3 str. 62. Dzieci wskazują znane im ptaki. Słuchają ciekawostek na ich temat czytanych przez rodzica np. z Internetu.

• Rozwiązywanie zagadek o ptakach. Zdjęcia wybranych ptaków. (zdjęcia ptaków-Karta pracy str. 62.65,69). Po rozwiązaniu zagadki dzieci wskazują zdjęcie odpowiedniego ptaka .

Pióra biało-czarne, buciki czerwone; uciekają przed nim żabki, bardzo przestraszone. (bocian)

 

Wiosną do nas przyleciała ta ptaszyna czarna, mała. Murować się nie uczyła, ale gniazdko ulepiła. (jaskółka)

 

Już po lesie kuka, gniazdka sobie szuka. Jak znajdzie, podrzuca jaja, niech inni je wygrzewają. (kukułka)

Śpiewa wysoko piosenki do słonka, głos ma podobny do drżenia dzwonka. (skowronek)

 

5. Zabawa bieżna – Pszczółki szukają nektaru.

Bębenek – można wykorzystać inne przedmioty domowe 🙂 Dzieci są pszczółkami. Biegają w różnych kierunkach, machając rękami na wysokości ramion. Na mocne uderzenie w bębenek przykucają i zbierają nektar z kwiatów. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego biegu.

6.  Zabawaruchowa – Bociany na łące.

Dzieci są bocianami. Poruszają się w różnych kierunkach ogrodu przedszkolnego z wyso kim unoszeniem kolan, co pewien czas zatrzymują się, stają na jednej nodze i rozglądają się, szukając żabek.

 

7. Karta pracy, cz. 3, s. 68. Czytanie  samodzielnie (lub z rodzicem)  nazw ptaków z pierwszego rzędu. Odszukanie w drugim i w trzecim rzędzie takich samych wyrazów. Kolorowanie ich tak samo jak tych we wzorze.

 

8.  Zabawa Prawda czy fałsz? – rozwijanie umiejętności poruszania się w przestrzeni. Tamburyn lub grzechotka (można wykorzystać inne przedmioty domowe lub zrobić własny instrument) Rodzic gra na tamburynie, zmieniając tempo. Dzieci poruszają się w dowolnych kierunkach zgodnie z jego rytmem. Na ustalony sygnał wykonują zadanie:

 

Dzieci: jedno uderzenie                                   przechodzą do przysiadu,

dwa uderzenia                                      wykonują dwa podskoki,

trzy uderzenia                                      odgadują, czy zdanie wypowiedziane przez rodzica. jest prawdziwe, czy fałszywe (jeżeli zdanie jest prawdziwe, unoszą rękę w górę; jeżeli jest fałszywe, stoją na baczność):

  • Wiosną zwierzęta zapadają w sen zimowy.
  • Marzec, kwiecień to jesienne miesiące.
  • Kiedy jest lato, w jeziorach zamarza woda.
  • Wiosną z dalekich krajów wracają ptaki i budują sobie gniazda.

 

8.  Rozmowa na temat zwierząt wykluwających się z jajek.

− Jakie zwierzęta wykluwają się z jajeczek? (Jaszczurki, ptaki, owady, żaby, ryby).

− Czy wszystkie jajeczka są takie same?

− Czy wszystkie zwierzęta wykluwają się tak jak ptaki?

 

9. Historyjka obrazkowa Mały wróbel.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta D, nożyczki, klej. Dzieci wycinają obrazki, układają je według kolejności zdarzeń. Potem przyklejają na kartkach. Opowiadają, co dzieje się na kolejnych obrazkach. Opowiadają całą historyjkę. Nadają jej tytuł.

 

PONIEDZIAŁEK 12.04.2021 R.

 

Temat: Sąsiad szpak.

 

1.Karta pracy, cz. 3, s. 69.

Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.

 

2. Wizualizacja – Jestem ptakiem.

Dziecko leży z zamkniętymi oczami.

Rodzic mówi:

Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem. Masz ciało pokryte miękkimi piórami i piękne skrzydła. Dzięki nim możesz fruwać! Powoli poruszasz skrzydłami i unosisz się w powietrzu, coraz wyżej i wyżej. Ogrzewają cię promienie słońca. Dziwne uczucie widzieć świat z tej wysokości. Mijasz pola, las, łąki i jezioro. Ludzie widziani z tej wysokości są mali, maleńcy. Ta swoboda i wolność, które czujesz, są wspaniałe. Nadchodzi noc. Szukasz, jak inne ptaki, schronienia. Siedzisz na gałęzi, chowasz dziób pod skrzydła i… zasypiasz. Jest ranek. Otulają cię ciepłe promyki słońca. Budzisz się spokojny, szczęśliwy i znowu wzbijasz się w niebo i fruwasz nad swoim domem, przedszkolem, placem zabaw. Pomyśl, czy bycie ptakiem jest miłe. Potem dzieci otwierają oczy, siadają. Rodzic pyta:

− Czy  chciał(a)byś być ptakiem? Jakim?

 

 3. Ćwiczenia słuchu fonematycznego – Co to za ptak?

Rodzic podaje głoski, a dziecko wymyślają nazwy ptaków rozpoczynające się tymi głoskami.

Np. a – albatros; b – bocian; d – dudek; g – gawron; j – jemiołuszka; k – kukułka; m – mewa; o – orzeł; p – pliszka; r – raniuszek; s – sowa; w – wrona.

 

4. Ćwiczenia poranne.

 

5 . Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.

•Zapoznanie z wyglądem szpaka.

Duże zdjęcie/obrazek szpaka (Internet) lub zapraszam na krótki film :

 

Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy  z brązowymi kreskami).

Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.

Książka (s. 56– 57) dla dziecka. Dziecko słucha opowiadania, ogląda ilustracje.

Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał. – Na kogo dzwonisz? – spytał. – Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada. – Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek. Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić. – Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy. – Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął. Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony. Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki. – Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek. – Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek. – Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada. – Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków. – Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek. – Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka. – Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę. – Stara się – zauważyła Ada. Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku! Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum? – Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt. Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem: – Kradną mój rower! Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie. – Miau – miauknął jak kot i odleciał. – „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia. Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego. – Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki. Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

− Gdzie założył gniazdo szpak?

− Jakie odgłosy naśladował szpak?

− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

 

6. Ćwiczenia z tekstem.

Książka (s. 56–57) . Dziecko  samodzielnie czyta tekst (lub z pomocą rodzica). Dziecko czyta głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania.

 

7. Podawanie zdrobnień i zgrubień do słowa szpak.

szpak – szpaczek, szpakunio… szpak – szpaczysko…

 

8.  Podawanie przykładów czynności, jakie może wykonywać szpak.

Dziecko podaje przykłady czynności.  Rodzic pilnuje, żeby się nie powtarzało. Np. śpiewa, je, kąpie się (w sadzawce), karmi młode, fruwa, dziobie, buduje gniazdo…

 

9.  Ćwiczenia oddechowe – Wyścigi piórek.

Sztuczne piórko dla dziecka i rodzica  (może być kawałek chusteczki). Rodzic siada obok dziecka. Ich zadaniem jest przedmuchanie piórek z jednej strony pokoju  na drugą. Wygrywa ten, którego piórko będzie pierwsze po drugiej stronie.

 

10.  Układanie zdań o szpaku (można odnosić się do opowiadania).

 

11.  Zabawa ruchowa – Wiosenne porządki .

Tamburyn, grzechotka lub inny instrument. Dziecko porusza się po pokoju przy akompaniamencie instrumentu. Podczas przerwy w grze naśladuje wiosenne prace w ogrodzie, o których mówi rodzic, np. grabimy suche liście; przekopujemy grządki; niesiemy wiadra ze śmieciami; sadzimy sadzonki; podlewamy kwiaty.

 

12. Wykonanie papierowego zegara.

Dla dziecka: wyprawka, karta z zegarem, pinezka . Dziecko wypycha z karty tarczę i wskazówki. Przymocowuje wskazówki za pomocą pinezki.

Demonstrowanie przez rodzica pełnych godzin na zegarze.

Wskazywanie przez dziecko pełnych godzin na zegarze.

 

13.  Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 32–33.

• Odszukanie na rysunkach zegara, który wskazuje taką samą godzinę jak zegar w ramce. Kolorowanie jego tarczy.

• Wskazywanie odpowiedniego cienia zegara z kukułką.

• Odczytywanie na zegarach pełnych godzin.

• Dorysowanie na zegarach wskazówek godzinowychtak, aby wskazywały godziny zapisane pod zegarami.

 

14. Karta pracy, cz. 3, s. 70–71.

Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich. Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za rodzicem.

 

15. Karta pracy, cz. 3, s. 71.

Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.

 

 

 

 

.